آیت‌الله فاضل لنکرانی: دین را به خوبی برای مردم تبیین نکرده‌ایم
تاریخ انتشار: ۱۱ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۳۷۴۱۳۴
به گزارش قدس آنلاین به نقل از فارس، آیت‌الله محمدجواد فاضل لنکرانی، رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) عصر امروز چهارشنبه ۱۱ مردادماه در همایش ملی «شیخ شهید؛ فقیه تهران، دیده بان ایران» ویژه بزرگداشت شهید شیخ فضل الله نوری که در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی قم برگزار شد، طی سخنانی اظهار کرد: شیخ فضل الله نوری مقام علمی و اجتهادی بسیار والایی داشت و تاریخ نگاران دوره مشروطه مانند کسروی و دیگران هم این تعابیر را دارند که مراتب علمی و فقهی شیخ از مرحوم آیت الله بهبهانی و آیت الله سید محمد طباطبایی بالاتر بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی افزود: متاسفانه کتاب های فقهی شیخ خیلی کم است یا در دسترس نیست اما همین میزان کم را باید حوزه های علمیه ما قدر بدانند و مورد استفاده قرار دهند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم به رابطه دین و حکومت پرداخت و گفت: همه ایثارگری ها و تاریخ بسیار مهمی که ما به عنوان تاریخ مشروطه داریم تا به انقلاب اسلامی منتهی می شود، زیربنای اصلی آن بحث دین و حکومت و بحث نگاه یک فقیه به دین است. اینکه دین یک امر شخصی است و دخالتی در حکومت ندارد یا دین عنوان اجتماعی دارد و نه تنها احکام اجتماعی آن بالاتر و بیش از احکام فردی است و به تعبیر امام خمینی «دین یعنی حکومت». یعنی هر رسولی که از سوی خداوند برانگیخته شده و هردینی که بر بشر نازل شده برای حکومت بوده است. این بحث نیاز به ساعت ها تحلیل دارد. فقط به صورت اجمال می گویم در قرآن کریم آیات متعددی داریم که دین یعنی حکومت.
وی افزود: آیاتی داریم که دلالت بر وجوب اقامه دین دارند و عجیب اینکه در سوره شوری خداوند می فرماید: «آنکه برای مشرکین سنگین بود اینکه مردم به حکومت خدا دعوت می شدند».
استاد حوزه علمیه قم گفت: دسته دیگری از آیات دلالت بر وجوب اطاعت از هر رسولی دارد که خود دارای فروعی است. حرمت عدم اطاعت از انبیا در آیات قرآن کریم ذکر شده است. در سوره محمد اطاعت از خداوند و پیامبر به عنوان شرط پذیرفته شدن سایر اعمال ذکر شده است.
وی به آیات جهاد اشاره کرد و افزود: جهاد بدون رهبر و بدون حکومت تحقق پذیر نیست. آیه خلافت از آن دسته آیاتی است که بیان می کند دین یعنی حکومت. و آن را سنت الهی عنوان می کند.
آیت الله فاضل لنکرانی با بیان اینکه حقیقت دین، حکومت دارد، گفت: اگر آیات وجوب اطاعت، آیات خلافت، آیات حکم، آیات جهاد در کنار هم قرار گیرند، منظومه ای از لزوم حکومت در دین دست می یابیم. نگاه ما به دین باید درست باشد. اگر برای دین شأن سیاسی و حکومت قائل نباشیم، و نگاه خود را به دین دقیق کنیم، نمی توانیم شیخ فضل الله ها و آیت الله کاشانی و نهضت امام خمینی(ره) را به درستی تحلیل کنیم.
رئیس مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) تصریح کرد: اینکه رهبر انقلاب مساله جهاد تبیین را مطرح کردند، مبانی اصلی و فقهی نظام در راس آن قرار دارد. ما نیامدیم دین را به خوبی برای مردم تبیین کنیم.
وی ادامه داد: مرحوم شیخ فضل الله نوری این نگاه را به دین داشت که در قضیه تحریم تنباکو حضور جدی داشت تا به قضیه تاسیس عدالتخانه و مشروطه و شهادت ایشان می رسد. حتی مخالفان شیخ به مراتب بالای علمی ایشان معترفند.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم گفت: شیخ فضل الله مساله ولایت فقیه را به همان شکل ولایت مطلقه فقیه قائل بود. انتزاع و معرفی که بین معرفی شیخ و علمای نجف به عنوان تقابل قرار دادند، تقابل کبری نبوده است بلکه همان مبانی مرحوم نائینی را شیخ فضل الله دارد.
پایان پیام/78023
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: حوزه علمیه شیخ فضل الله نوری شیخ فضل الله آیت الله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۳۷۴۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای کف و سقف مجاز حجاب
پس از پیروزی انقلاب و روی کار آمدن جمهوری اسلامی،سبک زندگی مردم و به ویژه پوشش افراد، چه زن و چه مرد به یک مناقشه پایان ناپذیر بدل شد و این مسئله امر تازه ای نیست که مثلا ربطی به مرگ مهسا امینی و وقایع پس از آن داشته باشد. همه به یاد می آورند سال های اول انقلاب را که بر روی دست جوانان با پیراهن آستین کوتاه رنگ پاشیده می شد و یا حتی پوشیدن لباس های رنگی ممنوع بود. همین چند سال پیش بود که سردار رادان فرمانده نیروی انتظامی، پوشیدن چکمه را مظهر تبرج و آن را غیر قانونی اعلام کرده بود. اما چرا این مناقشه در جامعه ایران قابل حل نیست؟ بسیاری از تحلیلگران سیاسی و اجتماعی دلیل تداوم چالش میان حکومت و مردم بر سر حجاب را عدم پذیرش این قانون از سوی مردم می دانند. اما به نظر می رسد مسئله فراتر از این امر است. در جوامع اقتدارگرا، اغلب قوانینی وضع می شود که مقبول عامه نیست ولی همان قوانین،بی‌کم و کاست با قدرت از سوی حکومت اعمال می شود. در ایران، با استناد به دین مبین اسلام که دین اکثریت قاطع مردم است، قوانین شریعت اجرا می شود. اما افراد برداشت های فردی خود را از برخی امر دینی دارند. از سوی دیگر بخش بزرگی از قوانین شرع، بیشتر امری فردی است که تعهد فرد به خدای او و مجازاتش هم الهی است. بر همین مبنا، افراد، اعمال مجازات از سوی حکومت، برای امری که بین آنها و پروردگارشان است را نمی پذیرند. با این حال مشکل در این هم نیست چرا که آن چیزی که به نام حجاب در ایران مورد مناقشه بین افراد جامعه با حکومت شده، چندان ربطی به پوشش شرعی ندارد. بر اساس شرع اسلام جز وجه و کفین هیچ بخشی، حتی به اندازه یک تار مو از بدن زن، نباید در معرض دید نامحرم باشد. چنین حجابی در ایران در بین اکثریت زنان جامعه رواج ندارد و آن حدی هم که حکومت بدان رضا داده بسیار نازلتر از حد شرعی است. اما همین میزان از حجاب مورد تایید حکومت هم مقبول بخش بزرگی از جامعه نیست و خود نظام سیاسی هم به این واقعیت اگاه است کماینکه وقتی فرمانده نیروی انتظامی دلیل عدم ورود روسای سابق جمهوری، به مسئله برخورد با بی حجابی را، ترس آنها از ریزش آرایشان می داند، یعنی او به زبان دیگر می گوید که کاندیدای ریاست جمهوری که مدافع برخورد با بی حجابان باشد در انتخابات رقابتی رای نمی آورد، چرا که اکثریت مردم موافق برخورد ماموران با بی حجابی نیستند. از سوی دیگر حکومت مایل است که اجبار به حجاب را در محدوده امر دینی نگه دارد تا آن را نه خواست حکومت و امری حکومتی بلکه خواست خدا و دین قلمداد کند و چون این حجاب با حجاب شرعی تفاوت فاحشی دارد، قادر به تعیین حدود و ثغور برای آن نیست و قوانین مربوط به آن هم دقیقا به همین علت از منطق کافی برای اجرا برخوردار نیستند؛ برای مثال همانگونه که در بالاتر هم گفته شد یک روز پوشیدن چکمه جرم بود و امروز نیست یا پوشش مهسا امینی که در آن روز توسط پلیس دستگیر شد امروز دیگر نه تنها جرم نیست که حتی آرزوی حکومت است یا مثلا اگر زنی امروز با پوشیدن کلاه تمام موهای خود را به پوشاند مرتکب جرم شده اما اگر یک شال ده سانتی متری بر سر کند که ده سانت از موهایش از جلو و نیم متر موهایش از عقب پیدا باشد از منظر قانونی ایرادی ندارد. در واقع نظام سیاسی قادر نیست که معیار شفافی را به عنوان پوشش حکومتی مشخص کرده و همان را اعمال کند. در این شرایط نه مردم می دانند تکلیفشان با حکومت چیست نه مامور حکومت می داند که دقیقا از مردم چه می خواهد. در واقع چیزی در میان است که سقف و کف آن نامشخص است. حال چگونه ممکن است قانونی لازم‌الاجرا شود اما حدود آن مشخص نباشد؟ تا کنون تنها ماده قانونی برای حجاب تبصره ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی بوده که در آن بر رعایت حجاب شرعی که همان وجه و کفین است تاکید شده و اگر قرار باشد نیروی انتظامی قانون مربوط به حجاب را اجرا کند باید بر همان مبنا، همه زنانی که حتی یک تار مویشان پیداست را دستگیر کنند. در قانون جدید هم که هنوز تصویب نشده بر پوشیدگی همه موی سر بانوان تاکید شده است. یعنی در هر صورت باید حکومت اول مشخص کند چه میزان از برهنگی سر مجاز است. قطعا حکومت نمی تواند شفاف اعلام کند که مثلا بیرون بودن بخشی از موی سر ایراد ندارد چرا که این دیگر حجاب شرعی نیست. در آن صورت باید اعلام کند که این یک پوشش اجباری حکومتی است اما حاکمیت، مایل نیست در مظان چنین اتهامی قرار گیرد و به اقتدارگرایی در حجاب متهم شود ولی تا زمانی که تکلیف حد و مرز تشخیص حجاب از بی‌حجابی روشن نشود، خروجی این قانون ،جز نمایش نزاع مردم و حکومت، چیز درخور دیگری ندارد و این چالش، به دلیل اجرای سلیقه ای از سوی مجریان و مردم اجتناب‌ناپذیر است. 2121 برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901041
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت